Isang gabi, Habang inaatake na naman ako ng pagka-EMO ko… napagtanto ko na para pala akong BALIW… Dahil ang mga EMO madalas naiyak.. Pero yung mga pinag gagawa ko dito sa web blog ko puro nakakatawa… Ano kayang itsura ng EMO na Tawa ng Tawa… Iyak muna ako sunod tatawa, TEPOK!!! malala na ata ako…? gawain ata ng BALIW ang pag tawa habang umiiyak… Siguro hindi lang ako normal kumpara sa ibang EMO… (Teka..! kung hindi pala ako normal eh di AB NORMAL nga ako…) Ano ba talaga…?
Nangyari yun habang naglalakad ako dito sa bagtas, tanza, cavite… isang madilim na gabi… naglalakad ako sa isang madilim na lugar… AKO lang magisa… nagisip ako… ano nga bang kinatatakutan ko..? Dun ko napagtanto na isa lang ang kinatatakutan kong mangyari.. yun ay kapag nawalan ako ng DATUNG… Hindi dahil sa ibang dahilan… Pero pag nawalan na ako ng DATUNG mawawalan na ako ng pagkakataon na mapasaya ang mga taong nakakabasa ng KORNI kong blog… (Kung meron nga…) Ayan nalaman nyo na kung anong kinatatakutan ko… kaya please lang bigyan nyo na lang ako ng Pera para makapag BLOG pa ako… (hihihi… JOKE..) Sa mga makakabasa ng blog na ito… wag nyong isipin na baliw ang author ng KORNING blog na binabasa nyo… I’m just UNIQUE… Til here na lang muna wala na akong time…
BYE…. Comment po kayo sa ibang blog na gawa ko…. marami pa po kayong mababasa sa ibang post ko….
Comment-EMO